Özlemin hergün beni arayıp hiko ya yazmadın mı daha laflarına dayanamayıp 3. ege mutfak zirvesi için yemek tarifi düşünmeye başladım. Aslında ege yemeklerini helede otlarını iyi biliyorum. Bildiğim diğer şeyse oradaki yarışmaya katılacak bayanların bu yemekleri benden daha fazla bildikleri. Sonuçta ben dünün çocuğuyum ve fazlaca amatörüm tamda yarışma için istedikleri bu. Sürekli gülecek bişeyler arayan benim için mükemmel malzeme olabilecek bu etkinliğe katılma niyetim yoktu. Çünkü ne kadar utangaç olmasamda, çok fazla ortada durmayıda istemem. Zaten yarışmaya girerkende öyle “kazanıcaaaaammm” gibisinden şeyler düşünmedim. Özlemde gelir, cuçi ve açide gelirse çok eğleniriz diye düşündüm. Evet kedi uzanamadığı ciğere pis dermiş konulu yazımızın da sonuna geldik şimdi geçelim diğer gelişmelere.

Babannemi ve annemi arayıp onlarında fikrini aldıktan sonra yarışmaya arapsaçıyla katılmaya karar verdim. Şeker suratlımla görev taksimi yaptığımızda ona arapsaçını bulmak düştü.

Çakma caponum, o pazar senin bu pazar benim arapsaçını arayadursun kiminin “hı? oda nedir?” gibi sorularına, kiminin ” valla abi geldimi ben onu eve götürüyom hanım pişirsin diye” laflarına maruz kalmış. Benimki hiç pes eder mi? Hemen dalmış cuma günkü Karşıyaka organik pazarına, ama yok oğlu yok. Arapsaçları sanki yer yarılmışta içine düşmüş. Sonraları pazarda envai çeşit otun bulunduğu bir tezgaha yaklaşıp;

-abi sizde arapsaçı bulunur mu? demiş. Pazarcıda tezgahın altından bir poşet arapsaçı çıkarınca şeker suratlım hemen kilosu ne kadar diye soruvermiş:

-15 lira.

-iyi bir kilo alayım o zaman

-yoook demiş pazarcı satamam 250 gr verebilirim en fazla deyince benimkisi köpürmüş

-Alda akşam yersin sen onu. deyip çaresiz düşmüş gene yollara…

Arapsaçlarına zorda olsa ulaşan çakma japonum için, cumartesi onları bol suda yıkayıp kuzu etli ve sızma zeytinyağlı üstelik bol soğanlı olarak iki tencere pişirdim. Biri bizim midemizi şenlendirsin diye diğeride yarışma için. Gece rüyamda  arapsaçını tombiş jüriye nasıl sunacağımı kabuslar içerisinde görürken, sabah olduğunda korkulan oldu ve yola çıkma vakti geldi. Arapsaçını borcama yerleştirirken ikişer domates ve limonuda içerisine atmayı ihmal etmedim. Bunlar yapacağım süsler için.

Fuarın 4 nolu holünden içeriye adımımı atar atmaz içimdeki küçük kız küfürler saydırmaya başladı bana. Hemde ne küfürler; onu buraya ne halt etmeye getirmişim, rezil olup salak gibi kalacakmışım ortada, evde zıbarıp kitap okusaymışım daha iyiymiş da…falan… filan…Kayıttaki abla durumu farketmiş olacak ki bana 18 numarayı layık gördü. +18 lik bir küfür durumunda hemen dikkat çekeyim de biplesinler beni diye. Sonra durum yavaş yavaş değişmeye başladı. Tatlı bir teyzeyle tanıştım orada sonrasında tabağını süslemesine yardım edecektim. Bademli ve patlıcanlı lezzetli bir pilav yapmıştı. Oda birinci oldu zaten. Oldukça komik birde  röportaj verdim. Tabi Özlemide parmakla gösterip”ahanda bunun yüzünden geldim buraya” demeyide ihmal etmedim. Sonuç olarak yarışmayı kazanamasam da gerçekten çok eğlendim. TV de izlerken “ay gerizekalıya bak, kaybetmiş ama yarıştığına memnunmuş” derdim ama şimdianlıyorumki gerçekten böyle etkinliklerde varolabilmenin hazzı o kadar fazla ki yarışmayı umursamıyorsunuz bile.Derdim ama, Yalan yaaaa!. ben o fırını hiloşa yada cuçiye düşünmüştüm. 🙂

Aşağıda aşçılık okulu öğrencilerinin elleriyle süsledikleri kabaklar var. Bunlar da işte şurada:

yarışmanın kazananlarına gelince;

Etli yemekler

1. Özden Bulgun : Etli, bademli, patlıcanlı pilav
2. Güney Güneş : İzmirli Şevketi Bostan
3. Süheyla Ülker : Kuzu Gülleri

Zeytinyağlılar
1. Ebru Tunçgenç : Enginarlı Fava
2. Feray Yurum : Karavakya
3. Feride Gezer: Borani

Hamur İşleri
1. Semra Ertaş : Ege Kek
2. Elif Özalpaşan Özbinzet: Sakızlı Lor Kurabiyesi
3. Şadiye Elgün : Kıymalı Bohça Böreği

Tatlılar
1. Simay Çapa: Enginar Tatlısı
2.Öykü Koçaş: Şambali
3. Ebru Özdilek: İncirli tatlı