Merhaba’ ben Duru. 26 haziran günü dünyaya geldim. Gözümü ilk olarak soğuk bir yerde açtım. Sonrasında beni şeffaf bir odacığa alıp başka bir yere götürdüler. Camdan kocaman bir odanın dışında türlü flaş ışığı altında maviş gözlü ebe teyze beni giydirdi. Biraz canım acıdı. ayaklarıma iki iğneyi sapladı hızlıcana. Camdan ayy ne şeker, sesleri yankılandı durdu. Annemi görmemiştim henüz, biraz zor olmuş onun için benim dünyaya gelmem. Söylendiğine göre tüm gün suni sancı çekmiş. Tam doğmaya başlamışken minik kalp atışlarım yavaşlayınca acilinden ameliyat etmişler onu. Zaten yüzünü gördüğümde anlamıştım çok acı çektiğini. Fakat nedense beni görünce bi anda kocaman bir gülümsedi. “Klasik bir seçim ha” dedi. Sonrada ekleyiverdi Seni Balıkesirli seniii! Sanırım komik bir annem olacak. Şimdilik babama benzediğimi söylüyorlar tombul yanaklımıymışım neymişim. Annem fotoğraflarımı koymamı istemedi çünkü nazar denen bişey değebilirmiş demişler ona.

Her gün yeni bişey öğreniyorum. Ama ilk öğrendiğim ağladığımda herkesin etrafımda dolandığı oldu. Hele annem alt dudağımı oynatıp kızarınca oda ağlıyor. Çok uyumluyuz anlayacağınız. Babam yeni öğrendiğim çorap çıkarma hareketinin sırrı için ikide bir beşiğime eğilip  bakıyor. Ama söylememeye kararlıyım ben sırrımı. Merak etsin bakalım babacık. Ananemde var burda. Onu da çok seviyorum, her yemek sonrası sırtımı patpatlayarak beni geğirttiriyor. Çok komik ama bazen “pıt” yaparak onları şaşırtıyorum.Anlayacağınız benim için bu anne bir harika dostum! Özledim şimdi hepsini, ağlayayım da ilgilensinler benimle azıcık.