Masamda zırıl zırıl öten telefonların sesine aldırmadan çantamı kaptığım gibi uzaklaşıyorum yorucu işyerimden. Günlerden perşembe ve minik balık 29 haftanın sonlarında. İşyeri servisini beklemek yerine bir an önce kendimi koltuğa gömüp ayaklarımı uzatma isteği duyduğum için dolmuş bekliyorum. Sonunda bir tanesi yanaştı, şu yeni afilli tek koltuklu olanlardan. Lise çıkışına denk gelmiş olmalıyım ki koltuklar sivilcelilerce istila edilmiş. Kızgın olduğum için onlara böyle sesleniyorum şimdilik. Yoksa on yıl önce bende ergendim.

Sırtlarında çanta yok kıvrık bir defterle herşeyi geçiştiriyorlar besbelli. Sağlık durumumda herhangi bir engel yok, dolmuşta ayakta gidemeyeceğime dair. Hamilelik yüzünden iyice büyümüş göbeğim hariç. Kendisi bana zorluk çıkarmadı şimdiye kadar çok şükür, şişman bir adamın yaptıklarından farklı değil hareketlerim. Soluk soluğa kalmıyor, adımlarımı hızlandırabiliyor ve ayakkabımı bağlarken sorun yaşamıyorum. İyiyim yani. Sadece hamileyim. Fazla bir şey beklemiyorum insanlardan ayakta da gidebilecek gücüm var. Ama o gençlerden biri bile mi kalkmaz 20 dakikalık yolculuk boyunca. Üzüldüğüm için eve gidince biraz ağladım. Hamilelik duygusallığı demeyin şimdi. Önceleri Kayıp balık Nemo Babasına kavuştuğunda bile ağlayan biriydim sonuçta.

Ne oldu da bize böyle saygımızı yitirdik. Annemin anlattığı gençlik nerede? Söz namusa şerefe geldiğinde aslan kesilip kükreyen gençlerin otobüste-dolmuşta hamile gördüklerinde kıçlarını yaya yaya etrafa bakınmalarına anlam veremiyorum. iki yüzlülük değil mi bu? Kibar konuşmaya hiç gerek yok bu davranışı sergileyenler genellikle öküz genç erkekler ve kokona kızlar. Tiki diye bahsedeceklerim hele türümüzü araştırmaya gelmiş uzaylı sınıfına girdiklerinden bahsetmiyorum bile.

Birde tam tersi bir grup türü var ki her seferinde hiç görmediğim ailesinin gurur kaynağı olduğunu düşünmeye teşvik ediyor beni.  Şu otobüse yaşlı, engelli yada hamile biri bindiği an yerinden kalkan gençlikten bahsediyorum. 7 aylık hamileyim henüz rastlamadım ama türlerinin tükenmek üzere olduğunu bildiğim bu gruba gün olur da rastlarsam alnından öpeceğim.

Aman siz siz olun bir gün o yaşlı amca gibi dizlerinizin bedeninizi taşımakta zorlanacağını, bir kaza sonucu kopan kolunuzla ayakta duramayacağınızı, gün gelip sizin yada eşinizin hamile kalabileceğini unutmayın.