Dün itibariyle annelerin en kıvırcığı, en sevimlisi, en iyi terlik atanı, en vefakarı 45 günlük misafirliğini sonlandırmış bulunuyor. Gitmeden hemen önce grip oldu üstelik. Böyle olunca da son iki gün minik Duru’yu sevemedi. Bu yüzden biraz buruk ayrıldı sanırım. Bende de yeni gelin olup baba evini bırakan genç kızın hüznü var. Miniğimle artık yalnızız. Beslenme sonunda gazları bana emanet. Sabah alt değiştirmeleri de öyle. Banyo yaptırırken onu ben tutacağım, maşrapa şeker surata emanet. Terliklerim ayağımdan çıkmamalı ve üşütmemeliyim. Annem sürekli uyarıp bizi kolladığı için rahattım ama şimdi kendime annem varmışçasına dikkat etmeliyim. Kapıdan çıkıp arabasına bindiğinde ağladım bi süre. Sanki farklı bir şehirdeymişizçesine ağladım üstelik. 15 dakikalık araba mesafesinde olsa da özleyeceğim onunla aynı sabaha uyanmayı. Tatlı annem benim. Şimdi biraz tatilini yap, bizim kızcıklarda özlediler seni. Birazda onları azarla. Birkaç ay sonra ben işe başlayınca nasılsa Bal yanak sana emanet. Öpüyorum canım annem.

not: sayende akşamları çay içme alışkanlığına beş yılın sonunda yine kavuştum. Şimdi demlediğim çayı yudumluyorum. Ama harmanımda bergamot daha çok.

Bedelli askerlik yapmış olsalar bile bu erkeklerin meydan larousse ciltlerini doldurtacak denli çok askerlik anıları vardır. Onların askerlik anıları konuşula dursun bizlerde pek geri planda durmaz, hiç doğum yapmamış hemcinslerimize mavi ekran verdirtecek denli ayrıntılı anlatırız doğum hikayelerimizi. Mail adresime nasıl doğum yaptığımla ilgili sorular gelmeye başladığı için hepsine buradan yanıt vermek uygun olur düşüncesindeyim.

Benim bal yanak o etraftakilerin aman zıplama, koşma kızım bak doğuruverirsin demelerine rağmen 9 ay 13 günlük olarak dünyaya geldi. son hafta hergün hastaneye doktor kontrolüne gider halde buldum kendimi. Gittiğim her günde göbüşüme NST denen o zabazingoyu takıyorlardı. Minik kızımın kalp atışlarına ve benim doğum sancıları çekip çekmediğime bakabiliyorlardı böylece. Bebeğim 40. haftayı tamamladığında süper ötesi şeker doktorum 1 hafta daha bekleyelim demişti. Günümüz tamamdı ama bebeğin normal yollardan dünyaya gelmesini bekleyecektik.

Gel zaman git zaman 9 ay 12. günde hastaneye yatış yapmak zorunda kaldık. Ertesi sabahta suni sancı yoluyla doğum başlatılmaya çalışıldı. Yaklaşık 12 saat suni sancı serumu yedim.( bunun serum olduğunu görmek bile insanı rahatlatıyor çünkü şimdiye kadar hep  makine yoluyla yapacaklar sanıyordum) Suni sancı çok ağrılı birşey değil gözünüz korkmasın, regl ağrısının arada sırada uğraması gibi birşey. Tabi herkese göre değişecektir bu, ama ben hafif ve arada sırada uğrayan bir ağrı hissettim.

Durunun odası, hamileliğimden önce şeker suratlının çalışma odası olarak kullanılıyordu. İçinde bilgisayar masası, kitaplık ve aldığımızdan beri hemen hiç kullanmadığımız koşu bandımız vardı. Hamilelik haberi alınır alınmaz ilk işimiz koşu bandından kurtulmak oldu. Evimizde koyacak yer olmadığı için bir arkadaşımıza “kullanamazsın bak” diye diye sattık. Sonrasında minik oturma odamızın içerisine bilgisayar masasını ve kitaplığı zorla sığdırdık. Biraz sıkış tepiş olsa da güzel oldu aslında.

O zamanlar ismi henüz belli olmayan Duru hanımın odası boşalınca da kendi doğal rengine boyattık. Bir ay kadar kurumasını bekledikten sonra Mobilyalarını yerleştirdik. Ama ne yerleştirme. Hepsini İkeadan aldığımız mobilyaları kendimiz monte etmeye kalkınca 8 saatte odayı anca tamamladık. Perdeleri yurtdışından sipariş geçtiğim için gelmeden yayınlamak istemedim sonrada zaten unuttum gitti. Bugüneymiş nasip.

Derlerdi hep görür görmez aşık olacaksın diye inanmazdım. Meğer öyleymiş, Görür görmez yüreğinin en güzel köşesine kıvrılıverdi minik hanım. Annelikle birlikte garip gureba duygular edindim. Pospartum sendromunda değilim çok şükür. Elif Şafak “siyah süt” kitabında bu sendromdan bahsetmişti.okuyunca korkmuş, umarım benim başımada gelmez demiştim, gelmedi. Sadece hep bir koruma duygusuyla yaşıyorum. Sanki dünyayla arasında tek kalkan benmişçesine nefes alıyorum. Uykuya bayılan ben, kiraz suratlı uyanmadan hemen önce uyanıyor sık sık onu kontrol ediyorum. Düzenli uyku denilen bir şey kalmadı anlayacağınız. Ama inanın herşeye değiyor. Görür görmez keşke daha önce olmana izin verseymişim dedim mesela.

Şimdi konuyu biraz değiştirelim bebek bakımında 16 günlük taze anneden yaz tavsiyeleri ve en çok kullandığım ürünleri anlatayım size belki işinize yarar.

Hastane çıkışı: bundan biz iki tane almıştık mesela. Bebek doğunca ebe hanım tam kat giydirmişti. Çocuk doktoruysa hepsini çıkarmış ve alttan çıtçıtlı badi bu sıcaklarda ona yeter sen nasıl giyiniyorsan oda öyle giyinmeli demişti. Hatta bu takımların kumaşı kalın olduğundan daha ince kumaşlı ve kolsuz bir şeyler edinmemiz gerektiğini söylemişti. Gerçektende hastane çıkışına ait penye battaniye hariç hiçbirşeyi kullanamadık şimdiye kadar. Sadece hastanede üç gün kalmak zorunda kaldığımız için iki takım yetmişti. Yaz vakti doğum yapacaklar hastane için 1 takım yetecektir 2-3 adette alttan çıt çıtlı badi iş görür.

Bebek eldivenleri: 5’li setlerin yada hastane çıkışının eldivenleri çok kalın olduğu için biz ayrıca kendi eldivenlerimizi almıştık. Küçük hanım daha ilk günden eldivenlerini çıkarmayı başarabildiği için sonradan tırnaklarını kısa tutmanın kesin çözüm olacağına kanaat getirdik.

baby & me pamuk: bundan altılı set aldık. Çok işimize yaradı. Bebeğin altını sadece su ile temizlediğimizden bizim için oldukça kullanışlı oldu. Üst yüzeyi sıkıştırılmış pamuk olduğu için ıslak yada kuru iken bebeğin popişinde tortu bırakmıyor ve kullanımı çok rahat.

Merhaba’ ben Duru. 26 haziran günü dünyaya geldim. Gözümü ilk olarak soğuk bir yerde açtım. Sonrasında beni şeffaf bir odacığa alıp başka bir yere götürdüler. Camdan kocaman bir odanın dışında türlü flaş ışığı altında maviş gözlü ebe teyze beni giydirdi. Biraz canım acıdı. ayaklarıma iki iğneyi sapladı hızlıcana. Camdan ayy ne şeker, sesleri yankılandı durdu. Annemi görmemiştim henüz, biraz zor olmuş onun için benim dünyaya gelmem. Söylendiğine göre tüm gün suni sancı çekmiş. Tam doğmaya başlamışken minik kalp atışlarım yavaşlayınca acilinden ameliyat etmişler onu. Zaten yüzünü gördüğümde anlamıştım çok acı çektiğini. Fakat nedense beni görünce bi anda kocaman bir gülümsedi. “Klasik bir seçim ha” dedi. Sonrada ekleyiverdi Seni Balıkesirli seniii! Sanırım komik bir annem olacak. Şimdilik babama benzediğimi söylüyorlar tombul yanaklımıymışım neymişim. Annem fotoğraflarımı koymamı istemedi çünkü nazar denen bişey değebilirmiş demişler ona.

Her gün yeni bişey öğreniyorum. Ama ilk öğrendiğim ağladığımda herkesin etrafımda dolandığı oldu. Hele annem alt dudağımı oynatıp kızarınca oda ağlıyor. Çok uyumluyuz anlayacağınız. Babam yeni öğrendiğim çorap çıkarma hareketinin sırrı için ikide bir beşiğime eğilip  bakıyor. Ama söylememeye kararlıyım ben sırrımı. Merak etsin bakalım babacık. Ananemde var burda. Onu da çok seviyorum, her yemek sonrası sırtımı patpatlayarak beni geğirttiriyor. Çok komik ama bazen “pıt” yaparak onları şaşırtıyorum.Anlayacağınız benim için bu anne bir harika dostum! Özledim şimdi hepsini, ağlayayım da ilgilensinler benimle azıcık.