Kapı kapı gezip, bol bol el öptüğümüz, buna rağmen 5 kuruş harçlık toparlayamadığımız bir bayramı daha geride bıraktık. Ramazanda bir iftardan diğerine sürüklenen tombiş bedenlerimiz, şimdilerde aileden gelecek yemek teklifini bekler oldu 🙂 eskiden evde yemek yapmak benim için zevk iken şimdilerde yük gelmeye başladı. Sahi demiştim bunu değil mi? Yemeklerimi daha da pratikleştirmenin yollarını ayırıyorum. Onları ne kadar hızlı yaparsam balyanakla o kadar verimli vakit geçirebilirim demek oluyor bu. Bazen yemek yaparken onu mama sandalyesine oturdup maymun anneye dönüşüyorum, o zıplamalar sallanmalar eşliğinde yemeğimi yaparken tatlı minik kahkahalarda bana eşlik ediyor. Yanlış anlaşılmasın tehlikeli hareketler değil bunlar. salatalığı soyarken kabuğundan bıyık yapıp ce-e demek, tenceredeki yemeği karıştırırken hafif hafif sallanmak, buzdolabından domatesi çıkarırken yere düşüreceğimi bile bile akrobatik hareketler yapmak gibi minik hareketler sayesinde yemek vaktini oyun vaktine çevirebiliyorum. Ama bu çok ender oluyor. Çünkü çoğu kazam kucak istiyor. Bu durumda vardiyalı kucak nöbeti ile balyanağı ağlatmadan gönlünü hoş etmeye çalışıyoruz. gönül ev hanımı olmayı o kadar isterdi ki…

Çorba bebekler için oldukça vitaminli anneler içinde lezzetli. Bir taşla çift kuş vurabilmek için ideal. Bizim için süt henüz yasak olduğundan son aşamada süt ekleme işleminden önce 1 kasesini ayırıyorum. kenara ayırdığım kısmını süt yerine devam sütü ekleyerek tamamlıyorum. aslında yoğurt da olabilir, ev yapımı ekmekle kuzunuz için oldukça besleyici bir öğüne dönüşebilir.

• 2 adet orta boy havuç
• 2 çorba kaşığı un
• 1 çorba kaşığı tereyağı
• 1 su bardağı süt
• 4 bardak su
• Tuz, karabiber

tereyağını tencerede kızdırıyor, üzerine önceden rendelediğimiz havuçları ekleyerek ölüp gitmelerini sağlıyoruz. Canları çıkan havuçların üzerine unu döküp bu şekilde 1-2 dk kadar sürekli karıştırarak kavuruyoruz. Tüm malzemenin üzerine 1 litre suyu döküp kaynayana kadar orta harlı ateşte pişiriyoruz. bu kısımdan sonra el blender i yardımıyla tüm çorbayı topaklardan kurtarıyoruz.  Şimdi 1 kaşe kadar minik kuzunuz için kenarı ayırabilirsiniz. Tabi doktorunuz süt kullanmasında sakınca görmediyse bu işleme gerek yok.

Gecenin saat ikisi ve sizler sıcacık yataklarınızda uyuyorsunuz. Bende uyuyacaktım ama dediğim gibi hava sıcacık. Hava bir nebze olsun serinleyene kadar size kolay ama lezzetli bir mercimek çorbası tarifi vereyim. Böylelikle hem zamanı gebertmiş olurum hemde siteye yazı girmiş. Taşı attım iki kuş inecek mi görelim.

Tarifim oldukça kolay ve lezzetli. Kalabalık misafirler için biçilmiş kaftan. Çorbayı yaparken hiçbir ince ayrıntı yok. Herşeyi dümdüz. Ölçüleri bile:

Zaten tembeldim şimdi hepten teneke oldum. 2 saatte bir bal yanaklıya tam hizmet götür sonrada kendine vakit ayır birde bloga yazı yaz zor oluyor hakikatten. Ama o kadar tatlı ki mıncık mıncık mıncırasım geliyor, zor tutuyorum kendimi. Doktor bide yüzden öpmek yok dedi ya şeker suratlının bide annemin gözü hep bende. Öpmeyeyim diye nöbet tutuyorlar resmen. Bugün minik ayaklarda başlayan öpme maceram yanaklarda zirve yapacaktı ama annemin delici bakışlarına maruz kaldım. Kapıyı öpüverdim bende annem “deli” dedi ben bakmasam öpçektin dimi dedi. Öpçektim tabi. Hem nasıl.

Konuyu közlenmiş patlıcan çorbası na bağlamanın şiirsel bir yolunu bulamadım. 10 dakika sonra uyanması muhtemel bal yanak yaygarayı koparmadan önce yazıyı tamamlamam gerekiyor. Bu yüzden sakın patlıcandan da çorba olurmuş demeyin. Herşeyin çorbası olur. Hemde nefes olur. Hele patlıcandan enfes olur, hafif olur, kolay olur.

taa 2 hafta önce çiğli Balatçıkta bulunan enginar tarlalarına gitmiştik. Amacımız bu mevsimde! bu sıcaklarda! kafasını bi o yana bi bu yana sallayan tazecik enginarlara sahip olabilmekti. Tabi bizimki boş çaba. Enginarlarımız komutan karşısında selam çakan askerler kadar hareketsizdiler. Bi tanesini o sıcakta 2 gün dışarıda tutayım dedim bu seferde lale gibi boynunu eğdi. Anlayacağınız o yeşil yapraklarla enfes kuzu etli ve domatesli bir enginar yemeği yapamadım. Yemeği olmadı ama çanağıyla çorbasıda mı olmasın dedim. Allah ne verdiyse uydurdum, pek şugar bir Enginar Çorbası yapıverdim. 1 litre su ile kaynadığı için 4 kişilik oldu. Biz kendisini 2 gün içtik. Çünkü şimdilik hala 2 kişiyiz. Bir tanemiz içeride gün sayıyor. 

Dün akşam uzun bir aradan sonra annemler bize geldiler. Yemek tam anlamıyla korkunçtu. İş yoğunluğundan kafamı toplayamıyorum. Misal yemekten sonra çayın yanına incirli tart yapmak istedim. Kremasını , hamurunu hazırladım. Pişirdim. Üzerine incirlerini dizdim. Az daha fırına verdim. Sonra içine şeker katmayı tamamen unuttuğumu farkettim 😳 Sanırım bi tarta bundan büyük terbiyesizlik yapılamaz. Üzerine jöle hazırlayıp dökeyim hiç değilse az biraz şekerli olur,  belki kurtulur dedim. Bu seferde  bir çay bardağı yerine 1 su bardağı ölçü kullanınca jölede mahvoldu. Üzerine şeker serpip az biraz daha fırına verme girişimimde başarısız olunca,  tüm çabam çöpe gitmiş oldu. Sonra Tavuk dolması yapayım istedim. Kafam bir karış havada yapmaya kalkışınca tüm yemeklerime hasta kalan annemler neredeyse hakikaten hasta olarak sofradan kalkacaklardı. Sorun aslında tavukta değildi. Ben çok beğendim oysa. Tavuğun içine iç pilav doldurmaya alışık bünyeler için değişiklik yapıp kıymalı harç doldurunca , beklediğim beğeni dalgasına kavuşamadım. Yazık hayvancağızda boşyere kesilmiş oldu. Üzgünüm tavuk kardeş, annemler seni içini beğenmedi, ama dış görünüşün enfesti doğrusu 😆