Daha ilkokul beşinci sınıfa giderken eniştemin tombik kızkardeşinin makarnaya şeker dökerek yemesini iğrenerek izlemiştim. Kızın böylesine şişman olmasının sebebi hremekte üzerine şeker dökerek yediği makarna olmalıydı. Bense çırpı gibiydim, İncecik kollarım çarpık sıska bacaklarım vardı. Meraklı minik beynimin ve ufacık midemin lütfen yapma ne olur deneme deyişlerine kulak vermeyerek şekerli makarnaya yüzümü buruşturarak da olsa bi çatal sallamıştım sonra. Tadı fena değildi evet, ama makarna ketçapla yenmeliydi. Sonra şekerli makarna yiyen tombiş kızın sabah kahvaltısına katılma şansı bulduk ailecek. Bakalım şimdi neyin üzerine şeker dökecekler derken. Eniştemin annesi fasülye turşusunu dilim dilim doğrayıp yağda pembeleşmiş soğanların üzerine döktü ve tavada kavurmaya başladı. Fasulyeler iyice piştiğinde üzerlerine bir kaç yumurta kırarak, tavayı hemen soframıza koydu. Her garip tadı denemeye bayılan ben fasülye turşusunada ilk çatalı batıran olmuştum. O tadı hiç unutmadım. ikinci sefere yeme fırsatım olmamıştı bu enfes artvin yöresi tadını. Taki bugüne dek…
BİM mağazasında bir kavonoz fasülye turşusuyla karşılaşınca, aptal bir gülümsemeyle iki kavanozu atıverdim sepetime. Sonrada yana kaykılan dudaklarımla “bir kavonoz yeter sonuçta o zamanlar küçüktün ve küçükken herşey aslında olduğundan daha güzel görünür ve tadar insana” edasıyla kavonozun tekini rafa geri koydum. Sabah kahvaltısı yapamadığımız için sonrasında pazar gününün gelmesini heyecanla bekledim…

Kurban bayramları şeker suratlımla evlenip pamuk anneme gelin olduğumdan beri kavurmasız geçmiyor. Bayramın ilk günü koca kazanda kaynayan kavurmanın üstünden tırtıklamak gibisi yok yani. Sebzeli, domatesli mantarlı, kaşarlı ve daha nice çeşidini yaptığımız kavurmanın bu seferde yumurtalısını yapalım dedik ve karşımıza böylesi enfes bir görüntü çıktı. Tadının bağımlılık yapmasından korkuyorum, çünkü dolapta hala yeniden ısıtılmayı bekleyen koca bir tabak kavurma var. Her gün bundan yapıp yersek damar tıkanıklığıyla tanışmış olacağız bu genç yaşımızda. Düşünmesi bile 500 kaloriye denk geldiğine göre, yerken hayli dikkat edilmesi gerektiğini hatırlatmamda fayda var.

Şimdi kavurmadan bu kadar koyun, şu kadar yumurta kırın demeyeceğim. siz kafanıza göre takılın. Fotoğraf tüm ihtişamıyla ortada zaten.Kullanmanız gereken dört malzeme var, kavurma, yumurta, tuz ve karabiber. Yağ falan eklemeye kalkmayın sakın, kendinizi aya doğru uçuşa geçmişken bulabilirsiniz. Ekmeklerde hazırsa başlıyorum anlatmaya.

Pazar günü anneme kahvaltıya gittik. Bizi çeşit çeşit peynir ve reçellerin olduğu kocaman bir sofra bekliyordu. Aç karnımızla sabah vakti yaptığımız, kısa taksi yolculuğundan sonra gömüldük sofraya. Bir ondan bir bundan çabuk çabuk yerken, şirin annem ismini koyamadığı böreklerle sofrayı daha bir şenlendirdi. Mis gibi sucuk ve tel peynirle yapılmış lezzetli mi lezzetli bu börek, sofradaki diğer tüm yiyeceklerin forsunu anında söndürdü.  Zavallıcıklar sahnenin tamamını bu böreğe verdikten sonra, usul usul buzdolabının kahvaltılıklar kısmını boyladılar.   Bense tam beş tane börekle midemi bayram havasına çevirip, göbecikler attıktan sonra anneme nasıl yaptığını sordum. Kolaymış, hemde çok kolaymış. Nasıl ki ? derseniz
İşte şöyle ki;

Ödemişin altın sarısı patatesleri meşhurdur. Kızartırsanız çıtır çıtır olur tadı enfestir. Biz İzmirliler patatesin alasının ödemişten geldiğini biliriz.aldıkmı sorarız pazarcıya bu nerenin patatesi diye. Lays reklamlarındaki şeker suratlı teyze boşuna “yiyin gariii” demiyor yani.

Bu pazar sözünü verdiğim gibi geçtim ocağın başına başladım patatesli yumurta yapmaya.Hemde en  Ödemişlisinden. Patatesli yumurtanın hasını benim şeker suratlım çok güzel yapar. Bana da o öğretti usulünü. Kahvaltı sofralarını zenginleştiren, mideyi büyüten enfes bir tad. Deneyin derim. pişman olmazsınız.

Şimdi bunu tarif diye yayınlamak biraz ayıp oldu sanırsam. Ama ne yapayım öyle lezzetli öyle güzel ki belki bilmeyeniniz vardır diye düşünüyorum. Hem benimki de işmi birde şuna bakın. Benimkinde hiç değilse domatesi ve maydonozu doğruyorum.Şöyleki;