Soğuk kış beni de tokatladı sağ olsun. Önce zaten cırtlak çıktığı halde hiç susmayan sesime kısık bir ayar çekti. Sonrada beni ateş içerisinde bıraktı. Sesim boru gibi. Yanıyorum yahu. Alevler içerisindeyim. Yanıyorum ama yılmıyorum. Kolay ve lezzetli bir yemek bulmalıyım yapacak derken. İmdadıma İtalyan aşkı kitabındaki bir tarifi uygulamak geldi. Tarifin içinde 200 ml şarap yada 100 ml sirke kullanılıyor. Bizim damak zevkimize yabancı olacağı için ben bunun yerine 1 yemek kaşığı balsamik kullandım. Tarifte makarna tamamiyle hazırlandıktan sonra fırında üstü kızarana dek pişiriliyor. Bunuda yapmadım. Tabikide tariftteki  spagetti yerinede erişte kullanarak bir kez daha çıkıntılık yaptım. Onca çıkıntılığa rağmen yaptığım italyan yemeği ve italyan tarifi olarak kabul edilirmi bilemiyorum. Ama oldukça lezzetli olduğu konusunda şeker suratlımla aynı fikirdeyiz. Bu arada yukarıdaki seçenekleri uyguladığınızda makarnanın adı spagetti tetrazzini oluyor. Misafire ikram edecekseniz spagetti tetrazzini deyin bence daha havalı olur. Karizmanız artar.

İşten aceleyle eve geldiğimde aklımda baharat dolabımda yarısı kullanılmış lazanya yapraklarını değerlendirmek vardı. Fakat beşamel sosu tamamlayıp, kıymalı harcı hazırlamaya başladığımda yaprakların 2 kişilik dahi olsa lazanya yemeği için kullanılamayacak kadar az olduğunu farkettim. Aslında bu kıymalı harçla her türlü yemek yapılabilirdi. Fakat  beşamel sosunun boşa çıkmasına gönlüm razı olmazdı. Bu sırada lazanya kutusunun yanındaki noodle poşetini kullanmak iyi olur diye düşündüm. Aha dedim Çinliler duysa çok kızacaklar ama ben yapacağım dedim. İşte karşınızda beşamel soslu makarna.

Market raflarında gezinirken yemyeşil paket içerisinde babaanne saçı gibi ince ve beyaz olan bu şehriye çarptı gözüme. O ne yahu çok değişik. hemmen yapayım bari dedim içimden. Kaptığım gibi paketi koştura koştura eve yollandım. Başladım bloklar arası uzun mesafe koşusuna. Ama hiç biryerde bu çinlilerin pirinç şehriyesiyle yapılmış bi tarif bulamadım. Amaaan bende noodle pişirir gibi yaparım dedim. Yaptım da zaten:

Makarnacının kızından size güzel bir tarif daha. Aslında bu annemin bize en çok yaptığı makarnadır. Makarna denilince aklımıza hep bu gelir. Tadı enfestir. Kokusu da öyle. Yoğurtla da yenebilir. Tabi parmaklarınızı da yemezseniz.

Aslında aklımda güzel bir çipura tarifi vermek vardı ama. Olmadı işte olamadı. Anahtarını yanına almayı unutmuş ben, akşam pişireceğim balıklar elimde olduğu halde sokakta kaldım! Sevgili eşiminde denetlemesi olduğu için eve geç gelmesi tuttu. E herzamanki gibi alık ben. Yanıma cüzdanımıda almamışım. Bu balıkla nereye gidilirki? zaten hava da sıcak. Hadi bakalım çipuralar alışverişe çıkıyoruz. – Ama aplaaaa hava çok sıcak, vallahide kokmaya başlarsak görürsün gününü- sözlerine ve mağazalarda elimdeki poşete garip garip bakan insanlara aldırmadan, çarşıda güzelmi güzel bir tur attım. Alışverişte yaptım üstelik. Fakat yolculuğun sonunda balıkçıklardan ses çıkmadığını farkettim. Evet yemek olamayacak ve midemde yüzemeyecek kadar kokuyorlardı. Veda ettim usulca onlara, o sırata pençelerini çıkarıp çöpe zıplayan kediciğe aldırmadan…

Eve döndüğümde elimde bir paket noodle ve ıvır zıvır poşetleri duruyordu. Balıklara olan üzüntümü yüreğime gömüp, wok tavamı üst raftan çıkardım.  Noodle poşetinin üzerinde yazan tarifi havuç bulamadığım için yerine kırmızı biber kullanarak yaptım, zaten haşlanmış havucuda sevmiyorum. Havuç yerine kırmızı biber kullanmak çok alakasız evet ama yemek çok lezzetli oldu. Hatta pek ön yargılı şirin kocam; ” Türk yemeği bitti de elin çinlisinin yemeğinimi yapıyorsun” derken  “uf ya pek güzel olmuş, bayıldım bu çin şeysine” demeye başladı.