Yoğurtlu bir başka tarifle daha karşınızdayım. Tabii öncelikle Anna olson ablam sağolsun diyorum. Rengarenk mutfağında, o kocaman sanayi tipi fırınında pişirip, gözümüze bayram havası yaşatan cheesecake’ini yapmazsam çatlardım. fotoğrafını gördünüz, canınızda çekmiştir şimdi , e tadamazsanız da muhtemelen siz çatlayacaksınız. Kimseye bişeycikler olmasın diye tez elden tarifini yazayım bari;

‎2. Dünya Savaşı sırasında, Almanlar ingilizlerin yük gemilerine el koyunca. Kocaman bir adada mahsur kalan ve neredeyse hiç mutfak kültürleri olmayan bu zavallı insancıklar ellerindeki kıt kaynaklarla daha besleyici ve daha lezzetli gıdalar bulmaya çalışmışlar. Bu garibanlığın sonucunda temel iki besin çıkmış ortaya biri fish and chips ( adındanda anlaşılacağı üzere yarım kilo yağla kızarmış balık hayvanı ve patates) diğeriyse muhteşem crumble yada diğer adıyla crisp. Bu arkadaşın adından crumble isminin ingilizcede parçalamak yada ufalamak gibi anlamalara çıkabildiğini anlayabiliriz. Sözlük öyle diyor çünkü.  Bu crumble yulaf ezmeli bir hamur ile meyveli bir karışımdan oluşuyor. Oldukça basit ve mükemmel ötesi bir tadı var. Helede yanına dondurmayla servis etmişseniz. OFF off OFFF! değmeyin keyfime. Ben ekşili meyveli oldumu daha çok seviyorum. Siz istediğiniz her meyveyle yapabilirsiniz kendisini, elmalı, armutlu, çilekli falan. Ne diyeyim kardeşler. Hadi mutfağa koşun 🙂

Bizim işyerine metro alışveriş mağazası oldukça yakın. Her girdiğimde özellikle dondurulmuş gıdalar bölümünde kendimi kaybediyorum. Pamuk annemin yaptığı bezelyeler gibi olmaz muhakkak ama superfresh muperfresh bizim için onları zaten temizleyip donduruyor. Kışın sebze yiyebilmek için bu kadar uğraşmaya ne gerek var? Adamlar bizim için toplamış dalından bir güzel dondurmuşlar mis gibi. Tıpkı dondurucu dolabında sakin sakin kendilerini alacak  tembel insanı bekleyen böğürtlen ve frambuazlar gibi. Onları daha fazla bekletmeden hemen sepetime atıyor ve beraber vakit geçirebilecekleri son anlarında ne olmak istediklerini düşünüyorum. Herhalde karaorman cheesecake olmalarına ses çıkarmazlar, sizce ?

izmirli pimpirikli ablalar ellerini tuttukları minik yavrucuklarıyla pastaneye gittikleri zaman, yavrucağın elini uzatıp önünde zıp zıp zıpladığı “aneeeeeeee bundan alalaalııım” diye bağrındıkları enfes çikolatalı tatlının adıdır doyuran. ablalar miniklere “ıyyy pis o şey, pastanenin artıklarıyla yapılır ” dediklerinde minicik gözle yere düşer. “off ya! hep böyle diyosun ama çok lezzetlilerrr” ama annenin cevabı hiç uzakta değildir yapıştırıverir hemen. ” bana bak geliyor şimdi şepeşille!”

Sizi dehşete düşüren bir tarifle daha karşınızdayım. Tatatataaaam ! (buradaki müziğin sesini ben duyabiliyorum) İşte huzurlarınızda dışındaki yumuşacık kekiyle ısırılmayı bekleyen, içerisindeki sıcacık akışkan çikolatasıyla bizleri büyüleyen tat. SUFLEEEEEEE!