Bebeğim ilk doğduğunda buraya birkaç anımızı yazmıştım. Tanıdıklar hatıra olması için bir blog açman iyi olur dediklerinde, zaten birini zor yazıyorum diğerine hiç vakit ayıramam demiş, bu projeyi şimdilik ötelemiştim. Gelen yoğun taleplere dayanamayarak, Yazılarımdan ziyade fotoğraflarımın konuşulacağı şirin bir blog açayım o zaman dedim. Duyanda fotoğraflar çok profesyonel zannedecek. Yok efendim., profesyonel değiller. Gayet acemice ve gayet Nikon makineye işkence eder gibi çekilmişler. Ama onları güzel yapan çekimleri değil oldukça sevimli olmaları. Adele Enersen ve tatlı bebeği Mila için uyku fotoğrafları serüvenini duyduysanız, bizimkilerinde ona selam çakar vaziyette olduğunu görürsünüz. Ben fotoğrafları çekerken çok eğlendim, her anına olduğum gibi bu anlarına da hayran oldum. Bal yanaklı Durumun ise olan bitenden gıdım haberi yok.

Bu blogu yazmaya başladıktan sonra “ay o bebeğe neler yapıyorsuuun! yazık ya hu”diyen bi takım insanlar çıkmadı değil. Kalplerini kırıpta takımlarını bozmak istemediğimden şimdilik susuyorum. Ama sizde benzer fikirlere kapıldıysanız diye olanı biteni anlatayım. Efenim öncelikle Duru sert bir zemin üzerinde değil bizim yatağımızda yatıyor. Fon olacak çarşafı seriyor, etek, kumaş, kek kalıbı vb. evde bulunabilinecek malzemelerle çarşafın üzerine ağaç,kuş, çiçek, böcek yapıyor ve süs işini tamamlıyorum. Bal yanak bu esnada babaçın kucağında ve gülücükler saçıyor. Sonra efendim Duruyu uyutuyor ve yatağın üzerine usulca bırakıyorum. Fotoğrafını çektiğimdeyse gürültü çıkarıp uyandırmayayım diye etrafını bozmadan kızçemi uyumaya bırakıyorum. Olurda merak ederseniz. Sizleri buraya da beklerim. Duru Hayaller.