Dün buzluğumu karıştırırken köşede garip kalmış kavurmacıkla karşılaştım. Taa bayramdan Fatma ablam vermişti ham yapalım diye. Bayram telaşesiyle buzluğa gönderdiğim kabı aylar sonra tekrar karşımda görünce şaşırdım. Bu zamana kadar kavurma kalır mıydı hiç? Şimdiye kadar mutlaka yenilmiş olmalıydı. Ayıp etmiştim kendisine ve bunu telafi etmeliydim. Çeşit çeşit yemek fikirleri oluşurken kafamda şu 4. İzmirli yemek blogu yazarları buluşmasında hediye edilen başbaşı bulguru kullanarak enfes birşeyler yapayım dedim. Kavurma zaten içerisinde bolcana kuyruk yağı bulundurduğu için ben ayrıca başka bir yağ eklemedim. O, dedim, kendi yağında kavrulsun. Kullandığım soğan devasa boyutta olduğu için siz iki adet orta boy kullanabilirsiniz. Bulgur çok lezzetli çıktı bundan sonra bu marka olmazsa sanırım eve bulgur sokmayacağım. Şeker surat yerken köşe oldu oldu resmen. kavurmalı bulgur pilavı ndan zor ayırdım kendisini. Devamını Oku »

İşten dönüş yolunda dolmuşta gençler yer vermeyince 40 yaşında güzelcene bir abla yerini verdi bana. Mahçup oldum gene. Ama artık 32 haftalık hamileyim. Oldukça dikkat etmem gerek, eve erken gitme isteği duymasam zaten o tıka basa dolmuşlara binmem. Bugün bindiğim dolmuş dolu falan değildi. Herkes oturmuştu ve sadece ben ayaktaydım. Onca haşmetiyle göbeğimi kalabalığa doğrultsamda bir tane insan evladı kımıldama zahmetinde bulunmadı. Neyse sadede geleyim. Abla kalkıp yer verince önce reddettim sonra oturup bolcana teşekkür ettim.
Ama tam kapının orda oturan, aptal aptal göbeğimi süzen yarım akıllı liseliye de  inerken. Sen tam bir öküzsün diye yüksek sesle söylendim. Dolmuştaki herkes duydu. İşe yaradığını sanmam, sonuçta çocuk öküz. Yapabilecek bişey yok. umarım cırcır olur ve dolmuşta ayakta gitmek zorunda kalır. Başka nasıl beddua edebilirim ki 🙂 Devamını Oku »

Pastırma evimize çok sık giren bir besin maddesi değil. Geçenlerde markette dolanırken şu yazımda daha önce denediğim yumurtalı salam çiçeklerini birde bu muhteremle deneyeyim diye bir el atmış bulununca, yapıverdim önüme ilk çıkan kahvaltı vaktinde. Benim şeker surat hiç sevmez pastırmayı. Sebebi kötü kokmasından başka birşey değil. Ama yumurtalı olunca sesini çıkarmadı hepsini yuvarlayıverdi midesine. Yanına şöyle mis gibi bir çingene pilavı yapmak istesem de tembelliğim yine öne çıktı. çökelek peynirine baharat katıp sızma zeytinyağıyla masaya sürüverdim. Gerisi zeytindi, peynirdi baldı reçeldi işte. Reçelleri ben yaptım demek isterdim ama inşallah büyüyünce. bebek değil ben büyüyünce 🙂 Devamını Oku »

Tembel, şişko bir gebiş olarak 4. İzmir’li yemek blogu yazarları toplantısının kalan tarafını yazıyorum. Bana kalsa hepsini mideme indirecek ve sessizliğe gömüleceğim. Ama pembe kekik ablam hemmen klavye başına marş marş dedi. Kırar mıyım onu. Böylelikle kaldığım yerden devam ediyorum. Size de söz vermiştim ya hani ayıp olmasın şimdi. Bu kız yalancı çıktı demeyin.
Devamını Oku »

Sabahın köründe gözümü açıverdim. Doktorumun dediği gibi böyle yandan yandan kalkarak küçük balığı rahatsız etmedim. Güneş perdelerin arasından odaların içine dolarken bugünün güzel geçeceğini fısıldadı. Biliyorum dedim. Bugün güzel geçecek. Demliğin başında 2 kaşık ceylon ve 2 kaşık bergamut aromalı çayımı birbirine harmanlarken sofrayı kurmaya koyuldum. Şeker surat bana yardım etti elbette, yarım saat içinde herşeyi tamam edip birgüzel midelerimize indirdik.

Dolabın başına geçtiğimde hiçbir elbisemin bana doğru bakmadığını görüp hepsine nanik çektim. Büyük beden kıyafetlerin satıldığı o mağazadan edindiğim göbeği dökümlü beyaz puantiyeli lacivert elbiseyi geçiriverdim üzerime. Boyamı badanamı beş dakikada tamam edip, o taaa annemin zamanından kalma en sevdiğim rujumu sürüverdim. Tüm gün çıkmıyor ya tam benlik. Yoksa bana kalsa makyajımı tazeleyeyim olaylarına girmek pek mümkün değil. Devamını Oku »